Ne kritik değil mi, aile içi iletişim konusu? Tüm mahlukat birbirini anlıyor, biz birbirimizi anlamayabiliyoruz. Semantik (anlam bilim) denilen anlama sanatını ciddiye almadığımız için ciddi iletişim kazalarının ya maktulü ya da mesulü oluyoruz.
Çocuklarım büyüdükçe benim aynı kalmam söz konusu olamaz. Büyüyorlar. Onlar büyürken, iletişimsizliğin tavan yaptığı bu iletişim çağında ben ne yapmalıyıma çok kafayı taktım. BU,ayağımı KAPININ ARASINA koymamı sağladı. Ayağımı kapının arasına koyunca kafamı da uzattım tabii içeri :)
Oooo, meğer neler varmış neler :))) Her biri birbirinden özel insanlarla; her pazarımı birlikte çocuk merakıyla geçirdiğim o salonda, bütün farklılıklarımızla rengarenk bir yelpaze olduk sanki. Arif'in haftalık mucize deneyimlerini dinlemek bile başlı başına bir eğitim! Birbirimizden de bir dolu şey öğrenerek, yürümeyi yeniden keşfediyoruz. Coşup coşup dinginleşiyoruz. Uyumu yakalayıp, zamana hakim oluyoruz, bununla beraber öğrendiklerimizi iletiştiğimiz her ana yaymaya başladığımızda kaşif gibi hissetmeye başlıyoruz. En çok da kendimize doğru...
Bu ormanda bize rehberlik eden sevgili Rana, sana çok teşekkür ederim. Henüz üçüncü dersten sonrasında bile hayatımdaki değişiklikler neredeyse elle tutulup gözle görülecek kadar net.
Ve daha kim bilir neler olacak?
