Hiç düşündünüz mü duvarlarınız ne alemde? Hepimiz öyle değil miyiz? Güvenlik kaygısıyla örüp dururuz etrafımızı da kendi kurduğumuz hapishaneleri severiz.Biz ördükçe hayat balyozlarla girişir yıkmaya. Çünkü yaratılmış düzen, duvar sevmez. Duvarlar bizi bütünden ayırır. Duvarlar bizi yalnızlaştırır. Her balyozda ayrı korkulara kapılıp daha da kalın örmeye çalışmak ise nafile bir çaba. Çünkü biz ördükçe balyozlar daha da sertleşir. Korkudan farketmeyiz, özgürlüğün dışarda olduğunu. Darel Rutherford, Çözüm Olmak kitabında detay detay anlatır: KUTUNUN DIŞINA ÇIK diye.
Özgürlük dışarda! İçimde harika bir enerji var, bununla birlikte; duvar örmeyi bırakıp sadece farklı bir şey yaptığımda farklı bir sonuç alabileceğimi zihnime kazıyor, yıkık duvarlarımı sevgiyle kabul ediyorum. Yaratılmış düzenle kaynaşmaya teslim oluyor, korkularımı dönüştürüyor, bu kez hep yaptığımın dışına çıkıp bir şeyleri farklı yapıyorum. Mükemmel bir şekilde çiçekleniyor duvarlarım.
Bir şey değişir, her şey değişir!