Bir hedeftir gidiyor, herkes hedeflerinizi yazın diyor. Öğretmenler öğrencileri, hedefi olanlar olmayanlar diye kategorize ediyor. Öğretmenin kendisine sorsan senin hedeflerin ne, yazdın mı diye cevap muallak...Ev kadınıyım ne yazayım? diyor biri. Bi başkası, şu durumumdan kurtulayım da ne hedefi yaaa diyor. Kimi de, ben akıştayım diyerek yol buluyor. Ne de olsa ölümlü dünya. 2 saniye sonra var mıyız bilmiyoruz sen diyosun ki 10 sene sonraki hedefin ne? Yazsam n'olacak ki? felan felan...
O halde şöyle soralım. Bugüne kadar hedefsiz olmak bize ne kazandırdı? Şu taksi örneğini seviyorum. Hani biri arıyor durağı ve diyor ki "bi ara gelin beni alın" Taksici soruyor: ne zaman? Arayan: .?!...
Ya da taksi geliyor, biniyor ve başlıyor gitmek istemediği yerleri saymaya (hayatta istemediğimiz şeyler). Taksici de soruyor: Eee nereye gitmek istiyorsun?
Nereye ve ne zaman gitmek istediğimizi söylemediğimiz bir taksi, olasılıklar dünyasında bizi ordan oraya sürükleyip dururken kendimize bir daha soralım mı: Bugüne kadar hedefsiz olmak bize ne kazandırdı?
Hadi bu yıl, hep yaptığımızdan farklı bir şey yapalım. Hedeflerimizi yazalım. Yazmasına yazalım da biz toplum olarak hedef belirlemeyi bilmiyoruz. Çünkü "hedeflerle düşünme" değil, "sınav tarihleriyle düşünme"öğretiliyor. Belki kader kavramının yanlış anlaşılmasıyla da ilgili biraz.
Sürekli aklına istemediğin şeyler mi geliyor? Tamam onu yaz ve sor kendine "yerine ne olsun isterim? Ne zaman olsun isterim?" Al sana hedef!
Listeninizi yapın :)
-
-
-
-
"Tüm bunlar için gönüllü olup, gereken emeği, zamanı ve parayı ayırmaya niyet ediyorum."
Seçtiğiniz şeylerin, gerçekten ihtiyaç olduğundan, herkesin hayrını gözettiğinden ve ifadenin pozitif enerji içerdiğinden emin olmaya çalışın. Burası çok önemli. Bir de çok dillendirmezseniz iyi olur. Başkalarının dilinde değil, içinizde yeşerip büyüsünler.